Το ψαροντούφεκο είναι ένα ιδιαίτερα δημοφιλές χόμπυ στη χώρα μας με φανατικούς μάλιστα οπαδούς οι οποίοι μάλιστα ψαρεύουν όλο το χρόνο. Το περιβάλλον της θάλασσας είναι ελκυστικό και φανταχτερό αφού κυριαρχεί η πολυχρωμία, οι φαντασμαγορικές διαδρομές τα χιλιάδες παράξενα φυτά και φυσικά η πολύ μεγάλη ποικιλία ψαριών και οργανισμών. Ένας βασικός λόγος που το χόμπι του ψαροντούφεκου έχει λατρευτεί είναι ότι απελευθερώνονται τα πρωτόγονα ένστικτα του κυνηγού κάνοντας το άκρως συναρπαστικό. Για να πραγματοποιήσει κανείς αυτό τη δραστηριότητα και να ζήσει με ασφάλεια τις χαρές του βυθού απαιτείται ένα μίνιμουμ εξοπλισμού ο οποίος περιλαμβάνει: α) τη στολή, β) τη μάσκα, γ) τον αναπνευστήρα, γ) τα πέδιλα, δ) τα βαρίδια και ε) το ψαροντούφεκο. Η στολή διατίθεται σε διαφορετικά πάχη και η επιλογή σχετίζεται με την εποχή την οποία θα βουτήξουμε. Ανεξαρτήτως όμως από το πάχος της καλό θα είναι να χρησιμοποιηθεί στολή με ξυρισμένο neopren. Ωστόσο, αν το ψάρεμα βασίζεται σε παθητικό τρόπο όπως για παράδειγμα το καρτέρι, κατά το οποίο δεν κινούμαστε πάρα πολύ, χρειαζόμαστε μια πιο χοντρή στολή. Αναφορικά με τη μάσκα, μια μικρού ή μεσαίου όγκου είναι ιδανική, αρκεί βέβαια να εξασφαλίζει επαρκές οπτικό πεδίο αφού εξυπηρετεί συν τοις άλλοις στα πολύ θολά τα νερά. Η μάσκα πρέπει να εφαρμόζει σωστά στο πρόσωπο και να το καλύπτει στεγανά. Καλό θα είναι πριν την αγορά της να δοκιμαστεί. Για όσους έχουν κάποια πάθηση στα μάτια, υπάρχουν μάσκες με ενσωματωμένους διορθωτικούς φακούς. Για τον αναπνευστήρα, προτιμήστε κάποιον με μαλακό επιστόμιο που να εφαρμόζει βολικά στο στόμα για να μην πληγώνει τα ούλα. Θα πρέπει επίσης να είναι πάντα στερεωμένος στο λουρί της μάσκας. Τα πέδιλα, αποτελούν την προωστήρια μας δύναμη και θα πρέπει να ταιριάζουν σωστά στο πέλμα γιατί εάν είναι στενά παρουσιάζονται κράμπες ενώ εάν είναι φαρδιά πληγώνουν το πόδι. Μεσαίο μέγεθος πτερυγίων σε συνδυασμό με μαλακό και ελαφρύ υλικό κατασκευής είναι η ιδανική επιλογή. Τα ψαροντούφεκα που χρησιμοποιούνται είναι κατά μέσο όρο μικρού μεγέθους αεροβόλα και λειτουργούν με συμπιεσμένο αέρα. Υπάρχουν βέβαια και οι οπαδοί των λαστιχοβόλων. Το ζητούμενο ανεξαρτήτως τύπου ψαροντούφεκου είναι να μην βραχώνει η βέργα εύκολα και να μην κάνει πολλή φασαρία. Ενδεικτικά προτείνονται τα μεγέθη πάνω από 60 εκατοστά, και μέχρι 90 εκατοστά. Τέλος τη ζώνη με τα βαρίδια καλό θα είναι να τη βάλουμε όσο πιο χαμηλά γίνεται, ώστε να ρυθμίσει αποτελεσματικά την πλευστότητα που επιθυμούμε. Καλό θα είναι οι αρχάριοι να δοκιμάσουν στα ρηχά νερά γιατί είναι πιο ακίνδυνο, ενώ οι απανωτές βουτιές μας ζεσταίνουν με αποτέλεσμα να μην κρυώνουμε. Θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας πως όταν βρισκόμαστε μέσα στη θάλασσα, επειδή είμαστε σε ένα ξένο περιβάλλον, θα πρέπει ανά πάσα στιγμή να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο. Γι’ αυτό, θα πρέπει να τηρούμε όλα τα μέτρα ασφαλείας και να είμαστε πολύ προσεκτικοί. Το βασικότερο μέτρο ασφαλείας φυσικά είναι να μην είμαστε μόνοι, αλλά να ψαρεύουμε με παρέα και να εναλλάσσουμε βουτιές ή να υπάρχει πάντα κάποιο στο σκάφος σε μια λογική απόσταση. Δεν πρέπει ποτέ να αφήνουμε κάτι στην τύχη, γιατί, σύμφωνα με τον νόμο του Murphy, όλα θα μας συμβούν, όταν δεν πρέπει. BLUE WATER HUNTING ΣΑΦΑΡΙ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΚΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ Ένα είδος ψαροντούφεκου που απευθύνεται σε λίγους είναι το Blue Water Hunting. Το εν λόγω άθλημα έχει τις ρίζες του στην Αμερική και λόγω της επικινδυνότητας του και των υψηλών ικανοτήτων και κόστους πραγματοποιείται από λίγα άτομα σε παγκόσμια κλίμακα. Οι αθλητές ανοίγονται με σκάφος στο ανοικτό πέλαγος με εξειδικευμένα σκάφη που να αντέχουν τις σκληρές συνθήκες και τις άγριες θάλασσες. Στη συνέχεια και μόλις φθάσουν στον προορισμό τους αρχίζουν τη προετοιμασία για το άθλημα. Οι κανόνες έχουν ως εξής: Κάθε αθλητής κυνηγά θηράματα που το συνολικό τους βάρος πρέπει να φθάνει ένα προκαθορισμένο όριο κιλών. Ο αθλητής που θα κάνει καλύτερη προσέγγιση με την ψαριά του στα κιλά που έχουν εκ των προτέρων ορισθεί παίρνει και το έπαθλο. Το ζήτημα σε αυτό το άθλημα είναι ότι τα ψάρια είναι τεράστια και επειδή απειλούνται γίνονται και άκρως επικίνδυνα. Στο μεταξύ καραδοκούν πάντα και πολλοί καρχαρίες που αυξάνουν την επικινδυνότητα. Οι μυημένοι όμως στο χώρο ακριβώς λόγω της εξοικείωσής τους καταφέρνουν να αντεπεξέρχονται. Οι αθλητές διαθέτουν υψηλή τεχνική κατάρτιση και πολύ καλή φυσική κατάσταση ενώ έχουν μάθει να ξεπερνούν ή έστω να συμβιβαστούν με τη φοβία που δημιουργεί το άγνωστο, βλέπετε βουτάνε χωρίς κανένα απολύτως σημείο αναφοράς. Κυριολεκτικά στη μέση του πουθενά με ένα όπλο που διαθέτει μόνο ένα καμάκι αλλά είναι βέβαια πολύ δυνατό. Το γοητευτικό σε αυτό το άθλημα είναι πως πραγματοποιείται σε παρόμοιες συνθήκες με αυτές πολύ παλαιών εποχών σε συνδυασμό βέβαια και με τα ένστικτα του κυνηγού που απελευθερώνονται από την ψυχή του αθλητή. Η εξέλιξη κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας έχει ακολουθήσει αργούς ρυθμούς χωρίς να απομυζηθεί από τους ανθρώπους σε αντίθεση με αυτή της γης που είναι ραγδαία και έχουν επέλθει κατά καιρούς μεγάλες καταστροφές. Αυτό είναι και ένα μεγάλο μέρος της γοητείας του αθλήματος στο οποίο έχουμε και έναν παγκόσμιο πρωταθλητή, καρδιοχειρουργό στο επάγγελμα τον κ. Ανδρέα Αγάθο.